1987-ci ildə 50 yaşlı Emin Sabitoğlu ailəli olsa da, 30 yaşı yenicə tamam olan Xədicəyə evlənmək təklif edir. Xədicə isə onun qarşısına şərt qoyur ki, həddi-buluğa çatmamış qızını toy edib köçürtsün, sonra evlənsinlər. Xədicə ilə Emin Sabitoğlu ailə qurandan sonra onları qınayanlar da çoxalmağa başlayır. Müğənni müsahibələrinin birində bu haqda deyir:

“1982-ci ildə Emin Sabitoğlunu Mərkəzi Komitəyə çağırıb dedilər ki, ya Xədicə, ya partiya bileti. O da bileti qaytarmışdı. Emin şanslı insan idi ki, onun həddi-buluğa çatmış övladı var idi. Onun balaca uşaqları olsaydı, heç vaxt ailə həyatı qurmazdım. Bizim aramızda 20 yaş fərq var idi. Mən heç bir zaman "yanımda yaşlı insan var" demədim, bunu nə anladım, nə də hiss etdim. O zamanlar bizi çox qınadılar. Emin müəllimin də, mənim də ailəmdən bu izdivaca narazı olanlar var idi. Ətrafdakı insanlar isə fikirləşirdilər ki, bu cavan qız necə oldu ki ona aşiq oldu? Hətta deyirdilər ki, mahnılarına, puluna, var-dövlətinə görə ona ərə gedir. Bizdə heç nə əvvəldən planlaşdırılmamışdı. Onunla gecə-gündüz işləməyimiz bizi bir-birimizə daha da yaxınlaşdırdı. Əlqərəz, bir gün dedi ki, "gəl birdəfəlik ailə həyatı quraq, mən sənsiz yaşaya bilmirəm". Atam bu izdivaca razılıq verməkdə çətinlik çəkirdi. Çünki Emin hələ ailəsindən ayrılmamışdı. Boşanma işləri bitəndən sonra biz ailə həyatı qurduq. Ortalıqda heç bir var-dövlətdən söhbət gedə bilməzdi. Biz ailə həyatı qurandan sonra "Razin" deyilən ərazidə uzun müddət kirayədə yaşadıq”.

Onlar ailə qurandan sonra Emin Sabitoğlunun anası İsmət xanım Xədicəni gəlin kimi qəbul etmir, onunla heç bir əlaqə qurmur. Əksinə oğlunun birinci xanımının yanına köçüb onunla yaşmağa başlayır. Ancaq zaman keçdikcə, o, Xədicənin oğluna yaxşı baxdığını, oğlunun da onunla xoşbəxt olduğunu görüb inadından əl çəkir.

Emin Sabitoğlu birinci xanımından ayrılsa da, Xədicənin təkidi ilə övladı Ceyrana baxır, qayğı göstərir. Birinci xanımı ilə isə ünsiyyətini məhdudlaşdırır. Bəstəkar Xədicənin təkidinə görə övladının anası ilə dünyasını dəyişməzdən iki il əvvəl barışır.

Onların izdivacından Xədicənin iki dəfə ana olmaq şansı olur. Lakin o, övladının birini 1989-cu ildə hələ Bakıda olanda itirir. Digərini isə Türkiyəyə köçüb orada yaşadığı ərəfədə, 1993-cü ildə. Beləliklə, bundan sonra heç zaman ana olmayan Xədicə bütün mehrini Emin Sabitoğluna salır, uşaq kimi onun qayğısına qalır. O bu barədə müsahibələrinin birində deyir:

“O mənim həm atam, həm müəllimim, həm yoldaşım, həm də övladım idi. Mən iki oğlan övladı dünyaya gətirsəm də, onları sonuna qədər yaşada bilmədim. Bütün analıq hissimi Eminə vermişdim. Mənə deyirdilər ki, sən onu uşaq kimi saxlayırsan. Bəlkə də, yanımda Emin yox, başqası olsaydı, böyük depressiya yaşayardım. Demək ki, qismət deyildi... Allahın yazısına inanıram, buna görə heç üzülmürəm də”.

Xədicənin uzun saçları olsa da, Emin onu qısqandığı üçün, elə onun təkidi ilə də saçlarını kəsməyə məcbur olur.

Emin Sabitoğlu 2000-ci il, noyabrın 2-də Türkiyədə ad gününü qeyd edir. Axşam qonaqlar gedəndən sonra Xədicəyə deyir ki, təzə mahnı yazmışam. Adı “Əlvida, bu son gecə, salamat qal, Xədicə”dir. Noyabrın 12-də Bakıya qonaq gələn bəstəkar, çatandan üç saat sonra dünyasını dəyişir.



Tehsil-press.az